Pamiątki, pamiątki i jeszcze raz pamiątki

Pewno ilu turystów, tyle gustów. Zawsze jednak znajdą się przedmioty flagowe, które każdy chciałby przywieźć z danego miejsca. Przyznam szczerze, że do tej pory z dużym dystansem podchodziłam do rozdziału „co przywieźć z ...” omówionym dokładnie w każdym przewodniku, na który się natknęłam. Niby dlaczego ma mi ktoś narzucać co należy zakupić? Teraz wiem, że warto chociażby przeczytać i dzięki temu mieć ogólny zarys i rozeznanie. Takie wskazówki pomogą też finansowo przygotować się do wyjazdu, a na miejscu „i tak się zobaczy”. Jedni będą kupować same przyprawy, inni preferują alkohol, który może nie zasmakować pozostałym. Takich przykładów można mnożyć.
Mauritius- wyspa niby niewielka ale jakże bogata (nie tylko w dobra przyrodnicze i kulturowe). Co uda nam się tam kupić? Na pewno cukier, którego jest pod dostatkiem. Trzcina cukrowa ma tam monopol jeśli chodzi o wykorzystanie pól uprawnych. Rośnie wszędzie. Stąd cukier, cukierki, słodkie żelki dla najmłodszych i rum z trzciny dla starszych. Rumy wszelakie- kawowe, pomarańczowe, waniliowe, kokosowe. Do wyboru, do smakowania. Oprócz napojów procentowych można zakupić tam także herbatę. Bois Cheri to zarówno fabryka jak i największa na wyspie plantacja herbacianych liści. Otoczenie do złudzenia przypomina pola cejlońskie, jednak smak herbaty oraz jej jakoś jest nieco gorsza. Warto jej jednak spróbować chociażby ze względu na ciekawe połączenia smakowe i przepiękne widoki z pawilonu herbacianego! Jest oczywiście zwykła czarna herbata. Jest zielona, earl grey, waniliowa, kardamonowa, karmelowa.
Poza tym na wyspie można kupić laski wanilii, przyprawy, kawę z Chamarel (o którym w kolejnych postach), ręcznie robione modele statków (piękne, ale dość drogie- ceny od 100 euro w górę za średniej wielkości model), ubrania, pluszaki, biżuteria. Wszytko jest jedynie kwestią gustu i ceny (kraj mało „muzułmański” ale targować się trzeba). 


 Pola herbaciane- po prawej stronie w górnej części pawilon herbaciany 


 Targ w stolicy 



 "Bo im dalej, tym lepiej" P.




Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Heca na granicy

Podróżowanie to przekraczanie granic. Zawsze w przenośni, a czasem i dosłownie. Co granica to inne zwyczaje i przepisy. Zdecydowanie najbardziej dziwaczna i zarazem stresująca sytuacja spotkała mnie podczas przekraczania granicy omańsko - emirackiej. Ale wszystko po kolei.  Zacznijmy od tego, że przed wylotem bardzo żywo i intensywnie interesowałam się przepisami panującymi w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Wiedziałam o tym, że pewne leki nie są tam mile widziane. Czytałam wiele wpisów na innych blogach, forach. Dostałam się nawet na stronę, na której są wypisane wszystkie substancje zakazane w tym państwie. A chodzi głównie o silne leki przeciwbólowe (z kodeiną) oraz leki psychotropowe. Dziś już wiem, że lek "Ketonal" raczej celnikom by się nie spodobał. Co do innych leków pewności nie mam. Wzięłam wszystko co było mi niezbędne (a więc: leki przeciwbólowe typu "Ibuprom", leki przeciwgorączkowe, opatrunki, aerozol na katar, tabletki do ssania przy bólu gardł...
Czytaj więcej

Jak się ubrać do meczetu - z cyklu zakutani po uszy

Obraz
Ponoć jest taki jeden, jedyny dzień, w którym każda kobieta wie co na siebie założy - a jest to dzień jej ślubu... Nie, zdecydowanie się z tym nie zgadzam. Kobieta musi wiedzieć czym się przyodziać wybierając się do dwóch iście ważnych miejsc - Meczetu Szejka Zayeda w Abu Dhabi oraz Meczetu Sułtana Qaboosa w Omanie.  Wertowałam blogi i fora, przeglądałam strony owych meczetów, pytałam znajomych, aż wreszcie zasięgnęłam opinii pracowników biura podróży. Zamiast mieć pewność, nabierałam coraz więcej wątpliwości. Wiedziałam, że ma być skromnie oraz "do kostek". A co z kolorami, wzorami i fakturą? Kontrolę ubioru przed wejściem przeszłam jak po maśle, stąd doradzam:  1. W przypadku kobiet rękaw zakrywający nadgarstki, nogawki do kostek (może to być spódnica, spodnie bądź też sukienka), włosy zakryte. U panów trochę więcej swobody - koszulki polo z krótkim rękawem są ok. 2. Pod żadnym pozorem kolor biały nie jest dobrym pomysłem (u panów też) - uznawany jest bowiem za p...
Czytaj więcej

Skoki śmierci

Obraz
Acapulco to nie tylko hotele, plaże i rezydencje sław. Powyżej zocalo, czyli głównego placu w mieście znajduje się La Quebrada (co oznacza “urwana skała”). Pięć razy w ciągu doby odbywają się z niej skoki do wody. Osobiście uczestniczyłam w skokach wieczorową porą a mimo tego tłumy były niemiłosierne. Skoczków nazywa się Clavadistas (od hiszpańskiego clavar czyli gwóźdź). Dlaczego skoki przyciągają tłumy i czemu nazywa się je skokami śmierci? Skała La Quebrada znajduje się w małej zatoczce. W czasie przypływu woda ma tylko i wyłącznie 3,5 m głębokości! Clavadistas muszą zatem dokładnie wiedzieć kiedy wykonać skok, w przeciwnym wypadku grozi im śmierć. Skaczą z różnych wysokości w zależności od stopnia zaawansowania. Przed każdym oddanym skokiem modlą się oczywiście do Matki Boskiej z Guadalupe (na skale znajduje się mała kapliczka). W czasie swojej podróży po Meksyku miałam okazję oglądać film o Clavadistats. Okazało się, że skaczą nie tylko mężczyźni. Jedną z odważnych ...
Czytaj więcej