Teatr Narodowy

Narodowy teatr Kostaryki powstał pod koniec XIX wieku. Stanowi jeden z ważniejszych ośrodków kulturalnych w skali całego państwa. Regularnie odbywają się w nim koncerty Orkiestry Symfonicznej.  

Budynek teatru, na szczycie statuetki symbolizujące Muzykę, Sztukę oraz Literaturę












Obok teatru można zobaczyć dość osobliwy pomnik Jana Pawła II


Inicjatywa budowy gmachu została zapoczątkowana przez baronów kawowych, którzy zgodzili się na zapłatę specjalnego podatku odprowadzanego od każdego worka kawy (rzecz jasna na budowę teatru). Drugim impulsem powstania takiego miejsca był fakt, iż światowej sławy primadonna Adelinba Patti (włoska śpiewacza sopranowa) podczas tourne po Ameryce Środkowej ominęła Kostarykę twierdząc, że nie ma dla niej odpowiedniego miejsca na występ. 

Adelina Patti, źródło: https://en.wikipedia.org/wiki/Adelina_Patti


Podczas projektowania teatru współpracowali ze sobą architekci z Francji, Włoch oraz Hiszpanii. Wyposażyli oni budynek w specjalne stalowe ramy sprowadzone z Belgii w celu zabezpieczenia przed dość częstymi w tym rejonie świata trzęsieniami ziemi. Swoim wyglądem teatr ma nawiązywać do Opery Paryskiej. Wejście flankują posągi Beethovena i hiszpańskiego dramaturga Calderona de la Barca. Trzy inne statuetki symbolizujące Muzykę, Sztukę i Literaturę, ustawione są na trójkątnym szczycie. Wnętrze natomiast to m.in. okazały hol, marmurowe schody, wykończenia w 22,5 karatowym złocie, brązie i tropikalnym drewnie. Funkcjonuje tu też mała kawiarnia serwująca ponoć wyśmienitą kawę. 

Obok teatru kręcą się lokalni handlarze oferując sprzedaż banknotu o nominale 5 colones, który obecnie nie jest już w obiegu. Najczęściej chcą sprzedać ich od razu kilka (np. 3 za 2 dolary). Warto to zrobić ze względu na fakt, iż na odwrocie znajduje się obrazek przedstawiający fresk, który w 1897 r. wykonał włoski malarz J. Villa właśnie w gmachu teatru. Owszem, fresk można zobaczyć w teatrze jednakże trzeba za to zapłacić (do teatru wejść można ale tylko do pierwszej sali, dalej żądają już biletu na daną sztukę).  




Fresk przedstawiający załadunek bananów na statek jest o tyle ciekawy i budzi kontrowersje gdyż posiada liczne błędy. Powód- jego autor był Włochem, który dostał zlecenie nie mając odpowiedniej wiedzy o życiu w Kostaryce. Stąd też panie które widzimy z pewnością nie nosiły takich sukien podczas pracy zarówno z przyczyn ekonomicznych oraz z powodu niedostatecznego komfortu. Druga nieprawidłowość to sposób noszenia bananów przez pana ubranego w brązowe spodnie oraz kapelusz. Kiść bananów waży dość sporo więc najwygodniej nosić ją na plecach.

Tyle niedociągnięć pamiętam. Jeśli znacie więcej lub potraficie je tu dostrzec to proszę o komentarze :).

"Bo im dalej, tym lepiej".

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Heca na granicy

Podróżowanie to przekraczanie granic. Zawsze w przenośni, a czasem i dosłownie. Co granica to inne zwyczaje i przepisy. Zdecydowanie najbardziej dziwaczna i zarazem stresująca sytuacja spotkała mnie podczas przekraczania granicy omańsko - emirackiej. Ale wszystko po kolei.  Zacznijmy od tego, że przed wylotem bardzo żywo i intensywnie interesowałam się przepisami panującymi w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Wiedziałam o tym, że pewne leki nie są tam mile widziane. Czytałam wiele wpisów na innych blogach, forach. Dostałam się nawet na stronę, na której są wypisane wszystkie substancje zakazane w tym państwie. A chodzi głównie o silne leki przeciwbólowe (z kodeiną) oraz leki psychotropowe. Dziś już wiem, że lek "Ketonal" raczej celnikom by się nie spodobał. Co do innych leków pewności nie mam. Wzięłam wszystko co było mi niezbędne (a więc: leki przeciwbólowe typu "Ibuprom", leki przeciwgorączkowe, opatrunki, aerozol na katar, tabletki do ssania przy bólu gardł...
Czytaj więcej

Jak się ubrać do meczetu - z cyklu zakutani po uszy

Obraz
Ponoć jest taki jeden, jedyny dzień, w którym każda kobieta wie co na siebie założy - a jest to dzień jej ślubu... Nie, zdecydowanie się z tym nie zgadzam. Kobieta musi wiedzieć czym się przyodziać wybierając się do dwóch iście ważnych miejsc - Meczetu Szejka Zayeda w Abu Dhabi oraz Meczetu Sułtana Qaboosa w Omanie.  Wertowałam blogi i fora, przeglądałam strony owych meczetów, pytałam znajomych, aż wreszcie zasięgnęłam opinii pracowników biura podróży. Zamiast mieć pewność, nabierałam coraz więcej wątpliwości. Wiedziałam, że ma być skromnie oraz "do kostek". A co z kolorami, wzorami i fakturą? Kontrolę ubioru przed wejściem przeszłam jak po maśle, stąd doradzam:  1. W przypadku kobiet rękaw zakrywający nadgarstki, nogawki do kostek (może to być spódnica, spodnie bądź też sukienka), włosy zakryte. U panów trochę więcej swobody - koszulki polo z krótkim rękawem są ok. 2. Pod żadnym pozorem kolor biały nie jest dobrym pomysłem (u panów też) - uznawany jest bowiem za p...
Czytaj więcej

Skoki śmierci

Obraz
Acapulco to nie tylko hotele, plaże i rezydencje sław. Powyżej zocalo, czyli głównego placu w mieście znajduje się La Quebrada (co oznacza “urwana skała”). Pięć razy w ciągu doby odbywają się z niej skoki do wody. Osobiście uczestniczyłam w skokach wieczorową porą a mimo tego tłumy były niemiłosierne. Skoczków nazywa się Clavadistas (od hiszpańskiego clavar czyli gwóźdź). Dlaczego skoki przyciągają tłumy i czemu nazywa się je skokami śmierci? Skała La Quebrada znajduje się w małej zatoczce. W czasie przypływu woda ma tylko i wyłącznie 3,5 m głębokości! Clavadistas muszą zatem dokładnie wiedzieć kiedy wykonać skok, w przeciwnym wypadku grozi im śmierć. Skaczą z różnych wysokości w zależności od stopnia zaawansowania. Przed każdym oddanym skokiem modlą się oczywiście do Matki Boskiej z Guadalupe (na skale znajduje się mała kapliczka). W czasie swojej podróży po Meksyku miałam okazję oglądać film o Clavadistats. Okazało się, że skaczą nie tylko mężczyźni. Jedną z odważnych ...
Czytaj więcej