Cap Malheureux

Czyli miejscowość usytuowana na północy wyspy. Słynie z bardzo ciekawego kościółka z czerwonym dachem. Dość masywne, granatowe chmury na niebie i promienie słoneczne, które usilnie próbują się przez nie przedostać gwarantują bajkowy i niebanalny widok. Miejsce to nazywa się także Przylądkiem Nieszczęścia. Nazwa nie jest oczywiście przypadkowa. Właśnie tutaj licznie tonęły różne statki. Paradoksalnie jednak teren idealny dla osób szukających odpoczynku i wyciszenia. 

A kiedy już mowa o kościele to... nie sposób pominąć o. Lavala.
Jakub Laval był lekarzem. Powołanie kapłańskie poczuł dość późno- w wieku 35 lat. W roku 1841 wypłynął z Londynu na Mauritius (wówczas brytyjską kolonię). Szybko opanował język kreolski i zapraszał tubylców do ubogiego baraku, w którym mieszkał. Odprawiając msze na wyspie, zauważył iż z tyłu kościoła, za barierką usiadali "czarni mieszkańcy wyspy". Laval ubolewał nad tym i postanowił wprowadzić "Msze dla czarnych". Misjonarz nazywał mieszkańców wyspy "swoimi dziećmi".
Ojciec Laval zmarł w 1864r. 29 kwietnia 1979r. Jan Paweł II beatyfikował misjonarza. Błogosławiony o. Laval został nazwany przez Papieża Polaka "opiekunem swojego pontyfikatu", zapewne dlatego iż była to pierwsza beatyfikacja dokonana przez naszego rodaka.
W październiku 1989r. Jan Paweł przybył na Mauritius. Odprawił Mszę Świętą w Port Louis, w czasie której chwalił mieszkańców za utrzymywanie trwałych więzi rodzinnych. Przywołał też postać o. Lavala.

„Na koniec wspomnę (…) wyspę Mauritius, szczególną oazę dojrzałości duszpasterskiej, dziedzictwo misjonarza bł. o. Lavala, które dzisiaj podejmują jego następcy, wśród Kościoła żyjącego w środowisku wielowyznaniowym, wielokulturowym (…)”. Jan Paweł II

Poniżej tradycyjnie kilka zdjęć z Cap Malheureux :) 



Niedzielna Msza Święta
Widoki na ocean


"Bo im dalej, tym lepiej" P. 

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Heca na granicy

Podróżowanie to przekraczanie granic. Zawsze w przenośni, a czasem i dosłownie. Co granica to inne zwyczaje i przepisy. Zdecydowanie najbardziej dziwaczna i zarazem stresująca sytuacja spotkała mnie podczas przekraczania granicy omańsko - emirackiej. Ale wszystko po kolei.  Zacznijmy od tego, że przed wylotem bardzo żywo i intensywnie interesowałam się przepisami panującymi w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Wiedziałam o tym, że pewne leki nie są tam mile widziane. Czytałam wiele wpisów na innych blogach, forach. Dostałam się nawet na stronę, na której są wypisane wszystkie substancje zakazane w tym państwie. A chodzi głównie o silne leki przeciwbólowe (z kodeiną) oraz leki psychotropowe. Dziś już wiem, że lek "Ketonal" raczej celnikom by się nie spodobał. Co do innych leków pewności nie mam. Wzięłam wszystko co było mi niezbędne (a więc: leki przeciwbólowe typu "Ibuprom", leki przeciwgorączkowe, opatrunki, aerozol na katar, tabletki do ssania przy bólu gardł...
Czytaj więcej

Jak się ubrać do meczetu - z cyklu zakutani po uszy

Obraz
Ponoć jest taki jeden, jedyny dzień, w którym każda kobieta wie co na siebie założy - a jest to dzień jej ślubu... Nie, zdecydowanie się z tym nie zgadzam. Kobieta musi wiedzieć czym się przyodziać wybierając się do dwóch iście ważnych miejsc - Meczetu Szejka Zayeda w Abu Dhabi oraz Meczetu Sułtana Qaboosa w Omanie.  Wertowałam blogi i fora, przeglądałam strony owych meczetów, pytałam znajomych, aż wreszcie zasięgnęłam opinii pracowników biura podróży. Zamiast mieć pewność, nabierałam coraz więcej wątpliwości. Wiedziałam, że ma być skromnie oraz "do kostek". A co z kolorami, wzorami i fakturą? Kontrolę ubioru przed wejściem przeszłam jak po maśle, stąd doradzam:  1. W przypadku kobiet rękaw zakrywający nadgarstki, nogawki do kostek (może to być spódnica, spodnie bądź też sukienka), włosy zakryte. U panów trochę więcej swobody - koszulki polo z krótkim rękawem są ok. 2. Pod żadnym pozorem kolor biały nie jest dobrym pomysłem (u panów też) - uznawany jest bowiem za p...
Czytaj więcej

Skoki śmierci

Obraz
Acapulco to nie tylko hotele, plaże i rezydencje sław. Powyżej zocalo, czyli głównego placu w mieście znajduje się La Quebrada (co oznacza “urwana skała”). Pięć razy w ciągu doby odbywają się z niej skoki do wody. Osobiście uczestniczyłam w skokach wieczorową porą a mimo tego tłumy były niemiłosierne. Skoczków nazywa się Clavadistas (od hiszpańskiego clavar czyli gwóźdź). Dlaczego skoki przyciągają tłumy i czemu nazywa się je skokami śmierci? Skała La Quebrada znajduje się w małej zatoczce. W czasie przypływu woda ma tylko i wyłącznie 3,5 m głębokości! Clavadistas muszą zatem dokładnie wiedzieć kiedy wykonać skok, w przeciwnym wypadku grozi im śmierć. Skaczą z różnych wysokości w zależności od stopnia zaawansowania. Przed każdym oddanym skokiem modlą się oczywiście do Matki Boskiej z Guadalupe (na skale znajduje się mała kapliczka). W czasie swojej podróży po Meksyku miałam okazję oglądać film o Clavadistats. Okazało się, że skaczą nie tylko mężczyźni. Jedną z odważnych ...
Czytaj więcej