Manuel Antonio

Jeden wśród licznych parków narodowych Kostaryki, usytuowany w części centralnej państwa przy wybrzeżu Pacyfiku. Ponoć nazwa parku pochodzi od imienia wodza, który walczył przeciwko Kostaryce. Skąd taki paradoks? Ciężko mi określić.

Osobiście uważam, że jest to miejsce całkowicie wyjątkowe na mapie nie tylko kraju ale całego świata. Manuel Antonio został zakwalifikowany jako jeden z 12 najpiękniejszych parków narodowych na liście Forbes'a. Oczywiście piękne piaszczyste plaże, szum ciepłego oceanu, delikatny, ciepły powiew wiatru, który kołysze palmy. No i zwierzęta rzecz jasna. Trzeba na nie uważać. Z góry możemy zostać "zaatakowani" i obrabowani przez urocze małpki kapucynki. Z dołu możliwa jest inwazja szopów praczy, których w parku jest całe mnóstwo. 

Spacer po parku (w zależności od ilości postojów na podziwianie licznie występujących gatunków zwierząt i roślin) trwa ok. 1,5 godziny. Całe szczęście, że roślinność daje sporo cienia, który jest zbawienny przy wysokich temperaturach i wilgotności. Przed wejściem do parku solidnie prześwietlają nam bagaże. Nie można wnosić jedzenia (aby nie karmić zwierząt) oraz słodkich napojów (owoce są dozwolone). Jednakże wszystko co odbiorą nam przy wejściu, przy wyjściu czeka nieruszone. Osobiście i szczerze radzę zabrać solidną porcję wody oraz... najeść się porządnie przed wejściem (w parku nie ma totalnie żadnego zaplecza gastronomicznego, jedynie co jest to może dwie toalety i kilka pryszniców). 

Krążąc po parku w pewnym momencie docieramy do plaży (największej i najbardziej zaludnionej ale na pewno nie najpiękniejszej). Polecam udać się kilka krów dalej (ok. 10 min drogi) aby dojść tam, gdzie innym się już nie chce, czyli właśnie tutaj- do raju: 







Kompletna cisza, kilka ludzi na krzyż, brak parasoli i leżaków. Brak zabudowań, zjeżdżali dla dzieci a przez to brak hałasu. Błoga cisza. Tutaj nasz własny ręcznik jest leżakiem a liście palmy są naturalnym parasolem. To co dla mnie jest zadziwiające to fakt, iż na kosze na śmieci natrafić tu ciężko (widziałam dwa w całym parku) ale jeszcze ciężej znaleźć papierek lub nie daj Boże pozostałości po palonych papierosach. Sporo ludzi odwiedza ten park, sporo jest też obsługi, która monitoruje i sprawdza zachowania turystów. Ticos to nie tylko naród bardzo pogody ale również mądry. Dbają o swoje skarby, o florę i faunę. Dbają o parki narodowe bo to najcenniejsze co mają :)







"Bo im dalej, tym lepiej" P.
Lokalizacja: Parque Nacional Manuel Antonio, Provincia de Puntarenas, Cantón de Aguirre, Kostaryka

Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Heca na granicy

Podróżowanie to przekraczanie granic. Zawsze w przenośni, a czasem i dosłownie. Co granica to inne zwyczaje i przepisy. Zdecydowanie najbardziej dziwaczna i zarazem stresująca sytuacja spotkała mnie podczas przekraczania granicy omańsko - emirackiej. Ale wszystko po kolei.  Zacznijmy od tego, że przed wylotem bardzo żywo i intensywnie interesowałam się przepisami panującymi w Zjednoczonych Emiratach Arabskich. Wiedziałam o tym, że pewne leki nie są tam mile widziane. Czytałam wiele wpisów na innych blogach, forach. Dostałam się nawet na stronę, na której są wypisane wszystkie substancje zakazane w tym państwie. A chodzi głównie o silne leki przeciwbólowe (z kodeiną) oraz leki psychotropowe. Dziś już wiem, że lek "Ketonal" raczej celnikom by się nie spodobał. Co do innych leków pewności nie mam. Wzięłam wszystko co było mi niezbędne (a więc: leki przeciwbólowe typu "Ibuprom", leki przeciwgorączkowe, opatrunki, aerozol na katar, tabletki do ssania przy bólu gardł...
Czytaj więcej

Jak się ubrać do meczetu - z cyklu zakutani po uszy

Obraz
Ponoć jest taki jeden, jedyny dzień, w którym każda kobieta wie co na siebie założy - a jest to dzień jej ślubu... Nie, zdecydowanie się z tym nie zgadzam. Kobieta musi wiedzieć czym się przyodziać wybierając się do dwóch iście ważnych miejsc - Meczetu Szejka Zayeda w Abu Dhabi oraz Meczetu Sułtana Qaboosa w Omanie.  Wertowałam blogi i fora, przeglądałam strony owych meczetów, pytałam znajomych, aż wreszcie zasięgnęłam opinii pracowników biura podróży. Zamiast mieć pewność, nabierałam coraz więcej wątpliwości. Wiedziałam, że ma być skromnie oraz "do kostek". A co z kolorami, wzorami i fakturą? Kontrolę ubioru przed wejściem przeszłam jak po maśle, stąd doradzam:  1. W przypadku kobiet rękaw zakrywający nadgarstki, nogawki do kostek (może to być spódnica, spodnie bądź też sukienka), włosy zakryte. U panów trochę więcej swobody - koszulki polo z krótkim rękawem są ok. 2. Pod żadnym pozorem kolor biały nie jest dobrym pomysłem (u panów też) - uznawany jest bowiem za p...
Czytaj więcej

Skoki śmierci

Obraz
Acapulco to nie tylko hotele, plaże i rezydencje sław. Powyżej zocalo, czyli głównego placu w mieście znajduje się La Quebrada (co oznacza “urwana skała”). Pięć razy w ciągu doby odbywają się z niej skoki do wody. Osobiście uczestniczyłam w skokach wieczorową porą a mimo tego tłumy były niemiłosierne. Skoczków nazywa się Clavadistas (od hiszpańskiego clavar czyli gwóźdź). Dlaczego skoki przyciągają tłumy i czemu nazywa się je skokami śmierci? Skała La Quebrada znajduje się w małej zatoczce. W czasie przypływu woda ma tylko i wyłącznie 3,5 m głębokości! Clavadistas muszą zatem dokładnie wiedzieć kiedy wykonać skok, w przeciwnym wypadku grozi im śmierć. Skaczą z różnych wysokości w zależności od stopnia zaawansowania. Przed każdym oddanym skokiem modlą się oczywiście do Matki Boskiej z Guadalupe (na skale znajduje się mała kapliczka). W czasie swojej podróży po Meksyku miałam okazję oglądać film o Clavadistats. Okazało się, że skaczą nie tylko mężczyźni. Jedną z odważnych ...
Czytaj więcej